HAHEHIHOHU<3 ¿HOLAHALOHELLO?
Y AQUÍ MAPACHITOS Y ZANAHORITAS MÍAS, (
NOOO OMG MORIREMOS SIN LOS MARATONES!! -jajá seguro que no:C-
Buaano, que aquí tenéis el capítulo 45, jope que lejos hemos llegado e.e XD
Jejjijijajaxd me siento felizzzz:3 No sé exactamente el por qué o.o sí,
AHORA OS DIGO QUÉ....
MIS PIES HUELEN A QUESO
Puahahahhhhhahahah jaajajajhahfwhehfwmlñvg´3eg vg d
No, no ahora os digo qué....
NO SE QUE CONTAROS
Sép,*
Dejo de poner tantos gifs inutiles porqué sino no escribiré una mierdaXD Y sí pretendia evitar escribir poniendo gifsxD
Ya sabéis que no me se enrollar muy bien al escribir...pero lo intento para vosotr@s! <3 *música de oww que monada ON* jajá vale ahora si que trataré de no decir estupideces:')
NAVEGANDO POR INTERNET
JAAAAAAAAAAAAAAAAJAJAJJAJAJJ OMG MORÍ (si lo sé muero cada día, muchas veces y por muchos motivos, pero siempre sobrevivo gracias a mi superpoderrrrrrrrrrrrrrr)
DIOS DE MI VIDA sin pecado concedida EJEM NI SIQUIERA SE SI ESTA BIENXD JAJAJAJAJJ ES UN MAPACHE uno de mis hijitos! No es adorable el muy cabrito?
JAJAJAJAJAJ
Vale, relaxing cup of café con leche Lo sé ya ha pasado de moda o ni idea pero buaaaaaaaano soy particular ^.^
Qué no se que más contaros...
(
Buano, que os dejo con el capítulo 45, disfrutar del último del maratón.
Osquiero:3
NARRA ANNA:
Estábamos en el coche de Niall,
yo sentada de copiloto, sonreía como una auténtica estúpida y el más o menos
igual, ibámos de vuelta a casa, ya que esta tarde se iban. Al
recordarlo puse una mueca de disgusto.
-Niall: ¿Qué te pasa?-preguntó un
poco precupado pero mirando a la carretera.
-Yo: Nada… te voy a echar de
menos –protesté.
-Niall: Yo también-me miró y puso
otra vez su vista a la carretera.-Cambiemos de tema-
intento sonreír -¡Es verdad!
¡Anna!-dijo en voz alta.
-Yo: ¿Qué pasa?-.
-Niall: Los móviles, los tenemos
que encender.
El primer dia de nuestra estancia
en la casa de la montaña, Niall me obligó a apagar el móvil, cosa que él
también hizo, no sin antes de avisar a los chicos de que estábamos bien, pero
queríamos desconectar.
-Yo: Tienes razón-cogí el mió de
una pequeña mochilita del asiento trasero, lo encendí, dios mio, no vuelvo a
desaparecer del mundo otra vez, abrí los ojos de par en par
-Niall: ¿Qué pasa preciosa?-rio
-Yo: Esto pasa, 1032 mensajes de
Carol, 45 de Oihana, 22 de Sílvia-los mensajes eran por vía WhatsApp-
y llamadas de los chicos, y otros de mi Família –estos
fueron los que estaba leyendo, reí –Que usemos protección-leí esto
sonrojándome-
-Niall: Joder,¿ sí que nos echan
de menos no? –sonrió e ignoró lo de la protección ya que a los dos nos hacía
bastante vergüenza hablar del tema , un poco ridículo no? Ya tenemos la edad
y…-.
Puse el teléfono móvil en mi
oreja, escuche primero los mensajes de voz de Harry.
-Niall: ¡Eeeh! Yo quiero
escucharlo, total también tendré los mismos mensajes que tu –él aún no había
encendido su móvil.
Así que lo puse de determinada
forma para poder escucharlo los dos.
HEEEEY ¿qué tal con
mi pequeño duende? Espero que lo estéis pasando muy bien Anna, aquí estamos
todos bien, menos Oihana que no sabemos dónde está, solo nos dijo que no la
buscáramos y que estaría bien pero me estoy preocupando...-dijo esto un poco triste –Pero
me dijo que se pensaría lo de la gira! Ostias, espero que Nialler te lo haya
comentado, sino vaya cagada…en fin a ver si venís con un pequeño o pequeña
Horan Blanco –rio y puso su voz seductora-Eh no te pongas roja –cómo
me conoce-¿Lo he adivinado verdad? Bueno, solo disfruta ahora que lo tienes
para ti-sonreí –Adiós cuídate y cuida de él que a veces no se puede
cuidar solo.-colgó y quité el móvil de nuestras orejas.
-Niall: Pequeño o pequeña Horan
Blanco-sonrío dulcemente, dios mío,¿ es adorable o no es adorable?
Me limité a sonreír y reír al
mismo tiempo, la verdad sonaba bastante bien.
Durante la vuelta a casa
escuchamos todos los mensajes de voz de los chicos, no nos dio tiempo de más
porqué ya estábamos delante de casa de los chicos.
-Yo: Llama tú, es tu casa-le
empujé suavemente.
-Niall: Tramposa-protestó. –¿Anna
que hacemos? Si tenemos llaves los dos –rio sacando de su bolsillo las llaves.
-Yo: Pues también es verdad-reí
yo también.
Abrió la puerta y avanzamos hasta
el comedor, Niall cargaba con alguna maleta y las otras aún estaban en el
coche.
Nos encontramos a todos, menos a
mi prima en el salón jugando a la wii, algunos no jugaban solo observaban la
pantalla, parece ser que no se inmutaron de que habíamos llegado.
-Niall:¿ Supongo que la nevera
estará llena no? –dijo para que lo escucharan, ya que en la mesita de delante
de la tele tenían todo de comida, más bien pizza, patatas y alguna chuchería.
Se giraron todos y sonrieron,
Hazza miró por detrás de nosotros, supongo que buscaba a Oihana y bajo por un
momento la cabeza, al no encontrarla pero igualmente se veía feliz de que
estuviéramos de vuelta.
-Louis: ¿Qué tal zanahorias?-se
levantó y vino hacía nosotros.
-Yo: Genial-sonreí.
-Niall: Digo lo mismo-.
-Zayn: Creo que hemos ganado la
apuesta-susurró a Harry aunque, fallo, le escuchamos todos.
Alzé una ceja
-Yo: Qué apuesta Malik?
-Zayn: Mmm nada nada-.
-Niall: ¡Zayn! Cómo sea lo que
estoy pensando…- no entendia nada.
-Harry: Dejemos el tema de la
apuesta, sabéis algo de Oihana?-preguntó esperanzado levantándose.
-Yo: No Hazza…me ha enviado
mensajes, pero nada más-. Se le veía bastante preocupado.
-Harry: No vendrá…-se sentó cómo
estaba.
-Yo: ¿Pero le has
preguntado?-pregunté.
-Harry: Claro que sí pero en
estos 5 días mi corazón no se ha encendido…-¿que poeta no? De repente sacó de
su bolsillo un corazón de plástico ¿qué me he perdido?
-Niall: ¿Y eso?-preguntó
señalando el corazón.
Nos explicó lo que pasó el día
que le regaló el otro corazón.
-Yo: Dios mío Harry es precioso,
seguro que a Oihana le encantó-.
-Harry: Dijo más o menos lo mismo
que tú..-suspiró –Si, si le encantó pero no está aquí…y yo me estoy comiendo la
olla, ¿y si no aparece? ¿Y si me tengo que esperar 5 meses para volver a verla?
–hundió su cabeza en sus rodillas.
-Louis: Eh, eh anímate
Hazza-abrazó a su amigo, cosa que hicieron los demás, esto si que es una banda
unida y lo otro son tonterías.
Estubimos hablando un ratito más.
-Carol: Tu y yo tenemos que
hablar-me dijo flojo para que no nos escucharan, estaba sentada a mi lado.
-Yo: Claro- Sí, yo tenía
bastantes cosas que decirle y creo que ella a mi también, llevaba una pulsera
en la mano con algo grabado supuse que le había regalado Zayn, pero bueno ahora
me lo contaría –Nialler –me miró –¿Me puedes subir al piso de arriba?-alcé los
brazos.
-Niall: Eres como un bebe –burló
y se levantó para levantarme.
-Yo: Pues esta bebe sabe pegar-le
dí un pequeño puñetazo en su pecho.
-Niall: Me rindo tu ganas-sonrió
-Yo: Espera aquí Carol-le dije y
ella asintió con la cabeza.
Niall me subió al piso de arriba
y me dejo en nuestra habitación.
-Yo: ¿Les contarás lo que
paso…?-pregunté cogiendo un cojín.
-Niall: No, bueno si quieres sí,
me da igual pero digo…-se estaba poniendo nervioso.
-Yo: Tranquilo, tranquilo –reí y
lo abracé.
-Niall: ¿Sabes que te
quiero?-besó dulcemente mi mejilla. -¿Y que eres mi princesa?- otro beso este
un tanto cerca de mis labios ¿Y que siempre lo serás?-dijo casi en un susurro y
esta vez besó mis labios.
-xxx: No oigo-.
-xxx2: ¡Me estáis aplastando!-.
-xxx3: ¡Queréis callaros!
-xxx4: ¡Eso!
-Niall: Espera, que tenemos unos
amigos cotillas- dijo flojito para que no nos escucharan, seguidamente se
levantó, abrió la puerta y efectivamente, allí estaban ellos.
-Liam: Véis! Os dije que nos
descubrirían-.
-Louis: Cállate yo iba al baño,
nose que hacéis vosotros aquí, Anna Niall me los encontré…-vaya excusa Tommo.
-Harry: ¡Aquí somos todos
culpables o nadie!-protestó el de rizos.
-Carol: Me obligaron eh yo no
quería.
-Zayn: ¡Si propusiste tu subir a
cotillear!-. Golpe para Zayn, alguien da más?
Reí miré a Niall y él hizo lo
mismo.
-Yo: No importa chicos, ahora si
no os importa me quedo con Carol –empuje a Niall ya que estaba a mi lado y me
miró confuso.
-Zayn: Ah… ¿ahora es cuando
habláis de cosas de chicas no?-puso voz o intentó poner voz de chica, cosa que
le salió bastante mal.
-Liam: Bueno, nosotros vamos
abajo.
-Yo: Si, y cómo se os ocurra
cotillear por detrás de la puerta…-amenazé.
-Louis: A ver de qué
hablaréis-preguntó alzando una ceja.
-Carol: ¡Fuera! –cogió un cojín y
lo lanzó, causo efecto ya que oímos como los chicos se alejaban riendo. –Y tú,
Anna, ahora me contarás que ha pasado dentro de la ‘’casita en el bosque o
montaña, cómo quieras’’ –rió.
Me puse bastante roja, cosa que
ella noto.
-Carol: Oh dios mío…-.
NARRA NIALL:
Estábamos los chicos y yo en el
salón.
-Zayn: Bueno, bueno, bueno -se
levantó del sillón e igual hicieron los demás para sentarse alrededor mío.
Mierda, odio cuando hacen eso,
siempre consiguen sacarme las cosas cuando quieren saber algo, igual como si
fuera el pringadito de la escuela y ellos los matones, pero no, no me pegan, me
atosigan a preguntas y mientras me agobian.
-Louis: Mi pequeño duendecito,
tú-me apuntó con un dedo -Nos lo vas a contar todo.
-Harry: Sep, de aquí no te
libras.
-Liam: Eh vamos eso es íntimo-
¿íntimo? vale creo que se refieren a lo que ha pasado estos días...
Se pusieron a discutir, cómo si
no estubiera delante o algo.
-Niall: Chicos-dije para que me
miraran y seguian hablando -CHICOS-ahora se giraron.
-Zayn: ¿Nos vas a contar o no?
-Niall: No ha pasado nada-dije mirando
al suelo.
-Harry: Vamos Nialler, a nosotros
no nos mientas.
-Liam: Dejar al chico, si dice
que no ha pasado nada, es que no ha pasado nada, ¿no?.
-Louis: ¿Tú nunca has mentido en
la vida o qué?-rió, mirando a Liam.
-Niall: Enserio, nada de nada-.
-Zayn: ¿Nada, de nada de
nada?-insistió Zayn.
-Niall: Qué sí, no quiero
insistir con ella, además nunca insisto con ningúna chica con la que he estado
ya lo sabéis.
-Louis: Pero al estar solos, en
una casa en la montaña, es raro-.
-Harry: Muy raro.
-Liam: Sí lo es, pero así me
gusta Nialler, són estos que són unos brutos-rió señalando a Lou Hazza y Zayn.
NARRA OIHANA:
Llamadas, mensajes, hasta cartas
me había enviado Harry, y yo aquí, ¿qué dónde estoy? En el centro de Londres,
dentro de un hotel, sin saber si coger ese maldito avión con One Direction o
no. Al lado de dicho hotel había un quiosco, decidí comprar el periódico pocas
veces lo hacía pero me aburría como una ostra y no soy de las que leen
revistas. Así que salí de mi habitación, baje por las escaleras y fui rumbo al
quiosco, genial pensé lo primero que
veo, revistas, y en de portada ‘’¡One Direction se va de gira!’’ Y todo lo del
tema. Gracias universo gracias. Volteé y me dirigí al hotel otra vez sin
comprar el periódico ya me pondría a ver la tele como había hecho estos días o
simplemente tumbarme en la cama a pensar. Sí lo sé, son 5 meses y no una vida
entera pero joder no lo sé… ¿Lo peor? Tengo las maletas echas sí, no sé qué
hago aquí. Me tumbé en la cama cuando me encontré otra vez en la habitación
Decidí echarle valor y hablar con
Harry, no, no en persona por
WhatssApp.
*Conversación via WhatssApp*
-Yo: Harry…?-bloqueé nuevamente
mi móvil y esperé a que sonara, iba a dejarlo en mi cama pero tardó apenas
menos de 1 minuto en contestar.
-Harry: ¡OIHANA! ¡¿estás bien?!
–sonreí inconsientemente.
-Yo: Sí, sí lo estoy gracias por
preguntar,¿ y tú?
-Harry: ¿La verdad o la
mentira?-.
-Yo: ¿Las dos?-respondí.
-Harry: La mentira: Super happy
de la muerte (._.) y la verdad: Te echo
de menos, por favor ven con nosotros de gira L- joder…
-Yo: ¿Para qué Styles?
-Harry: ¿Para qué, qué?
-Yo: ¿Cómo que para, qué qué?
-Harry: ¿Para qué, qué de qué?
-Yo: ¿Qué de qué de qué?
-Harry: ¿Qué pasa con el qué de
qué de qué?
-Yo: ¡Harry!
-Harry: ¿Oihana? Soy Louis, le he
quitado el móvil a Harry, ahora te lo paso XD
-Harry: ¡Por fin! Será inútil,
perdona.
-Yo: No pasa nada.
-Harry: ¿Vendrás? Por favor…
-Yo: No lo sé Harry, me tengo que
ir –en realidad no pero era muy incómoda la situación en la que me encontraba
–Lo siento, y te quiero. –enviar-
Bloqueé otra vez mi móvil, y lo
lancé fuera de mi alcance.
Pasó poco menos de media hora
viendo una serie que a la cual no prestaba casi nada de atención ya que seguía pensando
en mis cosas. Cogí nuevamente el móvil y le envié un mensaje a Anna:
‘’No digas esto a nadie, y tampoco te hagas ilusiones, pero ¿a qué hora
sale el avión? ¿Y cuál es? ¿Y bueno, dónde van? Estoy bien xx.’’
Pocos minutos pasaron cuando me
contestó, ahora sí que sabía la hora, el dónde, y dónde iremos.
Solo me faltaba decidir, ir o no
ir.
NARRA SÍLVIA:
Estos días había quedado con
Brad, al parecer era de Francia, y sí París como yo pero tampoco teníamos
muchas cosas en común, ahora ya con mi casa o piso, un poco más arreglado con
muebles ya podía hacer vida normal. Esta mañana lo había invitado a jugar a
videojuegos, a los dos nos gustaba y por mi mala suerte no a muchos de mis
amigos aquí les gustaba matar zombies y los amigos de Anna no es que me caigan
muy bien así que se podría decir que Brad era la única opción pero no era tan
mala compañía al fin y al cabo.
-Yo: Pongo pausa, como hagas
trampas-dicho esto deje el mando de la play encima del sitio donde estaba
sentada.
Me dirigí al baño, hice mis
necesidades y al salir me encontré de morros a Brad, que este me cogió de la cintura
y me acercó peligrosamente a él. Pero qué coño se cree?
-Yo: ¿Pero qué haces idiota?-
raro, pero me tenía cogida de una forma que no podía mover ni una sola
partícula.
No contestó, desvió su mirada a
mis labios, como el principito azul haga eso, sus pequeñines van a ser partidos
de par en par. Eh, sí le llamaba principito azul, nada cariñoso, simplemente es
que a veces era un moñas y de eso el nombre.
Sin quererlo se aproximó a mí y
sí, me beso, al notarlo abrí los ojos de par en par y sí, le di una patada en
los huevos, cosa que él seguidamente cayó en el suelo de dolor, ya había dado
alguna patada en las partes de un hombre, pero creo que esta era la más
dolorosa.
Limpié mis labios con la manga de
mi camiseta, asqueroso eso es lo que era lo que acababa de pasar.
-Brad: Por….qué….has..e.ch..o
eso?-consiguió decir aun teniendo sus manos en sus partes íntimas.
-Yo: ¡SALIDO! ¡SAL DE MI CASA!
¡ASQUEROSO!-le di una patada en la pierna y me encerré en mi habitación.
Esperé 15 minutos, salí y no había rastro de él por toda la casa, en la
cocina, concretamente encima de la meshabía una nota:
Lo siento, ahora sí que me has demostrado que eres
diferente. Y créeme eso es bueno.
Maldito loco inútil eso es lo que
era.
NARRA ANNA:
Me puse bastante roja, cosa que
ella noto.
-Carol: Oh dios mío…-.
-Yo: Haber, pasar pasar no pasó
nada, pero si que a veces estuvimos apunto…-.
-Carol: ¡Qué susto me habías dado
imbécil!-esta vez lanzó otro cojín, ¿destino? Mi cara.
-Yo: Eres una bruta a veces-froté
mi cara.-¿Y tú con Zayn que?-pregunté divertidamente.
-Carol: ¡ME PIDIÓ SALIR! –dijo como
una auténtica adolescente, chillando.
-Yo:¿ Sabes que te van a oír
no?-reí.
-Carol: ¡Da igual! Fue todo tan…-y
me empezó a contar, también lo de la pulsera, ahora entendía todo.
-Yo: Me alegro por ti Carolina -la abrazé y seguidamente esta se puso a llorar, me separé un poco de ella extrañada y preocupada. -¿Pasa algo?-le pregunté.
-Carol: ¿Y si no lo vuelvo a ver Anna?-puso su mirada sobre la pulsera.
-Yo: Todo va a salir bien, ha de salir bien-la volví a abrazar.
-Carol: ¿Quién me iba a decir que mi novio seria Zayn Malik?-.
-Yo: No lo sé la verdad-sonreí, a veces no nos damos cuenta de la suerte que tenemos algunas personas.
La hora de comer, decidimos comer
todos juntos junto a Carol y Zayn y Alex la novia ahora de Louis, hacian una bonita pareja, a media mañana me llegó un mensaje de
Oihana, casi me pilla Niall ya a que estaba a mi lado, pero consiguí que no lo
leyera. Espero que venga, ¡ha de venir! Hazza simplemente no sabe dónde meterse, ya no tiene uñas las cuáles comer y no para de mirar el reloj. Los chicos ya tenían la maleta preparada. Más bien dicho las maletas.
NARRA HARRY:
Mierdamierdamierdamierdamierda, las 16:45 a las 17 tenemos que salir de casa si queremos llegar puntuales al aeropuerto, bueno en realidad estaremos allí a las 18, pero el vuelo sale a las 18:30, siempre hay fans esperando allí y entonces vamos con algo de tiempo. Y no se por qué digo esto ahora. ¿Dónde esta Oihana? No si al final tendré que hacer eso...
Ya estamos todos en la puerta de casa para salir, cogeremos 3 coches para ir al aeropuerto, dios mío por favor te lo pido, que aparezca Oihana porfavor.
NARRA OIHANA:
16:45h. Si salgo ahora llegaré, va Oihana ves, ves joder, no no vayas quedate aquí, te hara daño igual que Tom decia mi otra voz. Si lo sé muy temprano para que el vuelo salga a las 18:30 pero estoy en un hotel bastante lejos del dichoso aeropuerto.
Y dónde me encuentro ahora? En la calle, mirando el reloj, cada tic tac, sin saber que mierdas hacer. Puesto mi mp4, escuchando como no a mi banda favorita, a la cuál estaba en mis manos ir con elloss 5 meses de gira. Y enamorada hasta las trancas de Harry, sep, Harry Styles.
Ahora recordando cada estúpido momento al lado de ese maldito estúpido, si vale es un estúpido pero es MI estúpido... o ya no tengo ni la más pesima idea de que és para mi.
Nuestra primera pelea...
-Harry: Cómo que monstruos? a que te tiro de la silla enana!
-Yo: No tractes así a mi prima sino el que caerá serás tú rizitos!-.
-Harry: Que carácter...-
-Yo: Habló el matón de turno!-
-Yo: No tractes así a mi prima sino el que caerá serás tú rizitos!-.
-Harry: Que carácter...-
-Yo: Habló el matón de turno!-
Cuando me dijo por WhatssApp que fuera a vivir con ellos estos meses...
-Harry: Holaaaaaaa pequeña!
-Yo: Pero tu eres tonto o haces submarinismo sin agua? Estamos al lado... y ya te he dicho que no me gusta que me llames pequeña! Tengo la misma edad qe tu... >:(
-Harry: Eh tranquila, solo keria decirte si mientras Anna esta malita kieres estar en nuestra casa y así no se sentira tan rodeada de machos XD.
-Yo: Tu? un macho? no me hagas reír...acepto, solo por Anna EH?...
-Harry: Sí, lo mismo digo, solo te dejo quedarte por Anna ¬¬''.
-Yo: Vale, y la próxima vez que me llames pequeña te enterarás.
-Harry: Vale PEQUEÑA :P
-Yo: Pero tu eres tonto o haces submarinismo sin agua? Estamos al lado... y ya te he dicho que no me gusta que me llames pequeña! Tengo la misma edad qe tu... >:(
-Harry: Eh tranquila, solo keria decirte si mientras Anna esta malita kieres estar en nuestra casa y así no se sentira tan rodeada de machos XD.
-Yo: Tu? un macho? no me hagas reír...acepto, solo por Anna EH?...
-Harry: Sí, lo mismo digo, solo te dejo quedarte por Anna ¬¬''.
-Yo: Vale, y la próxima vez que me llames pequeña te enterarás.
-Harry: Vale PEQUEÑA :P
Odiaba que me diciera pequeña. Y la cena donde Carol nos dijo su enfermedad, pero fue especial para mi...
-Harry: Por qué me odias?- preguntó
-Yo No te odio...-.
-Harry: Pues lo parece...-.
-Oihana: Simplemente te tengo mania-dije giñandolé un ojo.
''Si, te odio y te tengo mania, todo junto por qué por tu culpa tengo un cacao mental...''
-Harry: Pues seremos compis de casa- dijo dandome golpes con su codo.
-Yo: No me lo recuerdes...aún me puedo echar atrás-dije riendo.
-Harry: Una vez que entras no sales-.
-Yo: Quién me lo va a impedir? Un rizitos que se cree guay o qué?
-Harry: Tu lo has querido pequeña-.
Entonces me miró, sonrió pícaramente y se abalanzó sobre mi, una vez en el suelo, conseguí escapar dejando los tacones atrás para poder correr. Me dirigí al jardín y mirava una y otra vez para ver si me seguia, efectivamente estaba corriendo, aunque lo de mirar me salió mal, ya que me caí dentro de la piscina. El loco que me seguía hizo lo mismo, pero no cayó este se tiro aposta. Genial, a la mierda el vestido.
-Harry: Por qué me odias?- preguntó
-Yo No te odio...-.
-Harry: Pues lo parece...-.
-Oihana: Simplemente te tengo mania-dije giñandolé un ojo.
''Si, te odio y te tengo mania, todo junto por qué por tu culpa tengo un cacao mental...''
-Harry: Pues seremos compis de casa- dijo dandome golpes con su codo.
-Yo: No me lo recuerdes...aún me puedo echar atrás-dije riendo.
-Harry: Una vez que entras no sales-.
-Yo: Quién me lo va a impedir? Un rizitos que se cree guay o qué?
-Harry: Tu lo has querido pequeña-.
Entonces me miró, sonrió pícaramente y se abalanzó sobre mi, una vez en el suelo, conseguí escapar dejando los tacones atrás para poder correr. Me dirigí al jardín y mirava una y otra vez para ver si me seguia, efectivamente estaba corriendo, aunque lo de mirar me salió mal, ya que me caí dentro de la piscina. El loco que me seguía hizo lo mismo, pero no cayó este se tiro aposta. Genial, a la mierda el vestido.
(...)
-Yo: Bah es imposible hablar contigo!-.
-Harry: Lo mismo digo!-dijo esto tirándome agua en la cara.
-Yo: Pero que haces? Crees que no estamos demasiado mojados o qué?- le tiré agua
-Harry: Haber si se te quita la mala leche!-me volvió a tirar agua
-Oihana: Mala leche?! Vas a saber lo que es la mala leche- le cogí de los hombros y lo hundí en el agua.
(...)
-Harry: Te dejo irte con una condición.
-Yo: Cúal? -pregunté curiosa.
-Harry: Dame un beso.
QUÉ? Pensé pero que bicho mutante le a picado este?
-Yo: Y si no quiero?-.
-Harry: Pues te lo doy yo.
-Yo: No grácias.- me giré y intenté salir.
-Harry: Tu misma-.
Nuestro primer beso...
-Yo: Quería decirte que la próxima vez que me beses te llevarás una ostia, de acuerdo?
-Harry: Oh vamos! Pequeña si te ha encantado!-.
-Yo: No es verdad!-. dijo cerrando la puerta.
Y sí, si era verdad me encantó. Cosa que no he podido volver a sentir, un beso suyo.
El día del London eye...
-Yo: Que contento por las mañanas no?-reí.
-Harry: Ya ves, en algun momento del día tenía que ser una persona feliz no?-ironizó.
-Yo: Sí la verdad-le piqué.
-Harry: Y tu cuándo lo eres?-preguntó curioso.
-Yo: Cuándo no estoy a tu lado -le guiñé un ojo <En realidad si lo soy y más de lo normal> pensé.
-Harry: Oye quieres ir al London Eye?-preguntó con una sonrisa en sus labios.
Harry: Bueno, quieres o no?-dijo hacíendose el interesante.
-Yo: Nose...me lo pensaré- <JÁ! se piensa que caeré en sus trampas...aunque no me lo pone muy fácil que digamos>.
-Harry: Tú misma, te pasaré a buscar a las 8 de la noche-. me miró sonriente.
-Yo: Harry ahora vivímos en la mísma casa-reí.
-Harry: Mierda-agachó la cabeza -bueno pues señorita, pasaré a picar su habitación a las 8 de la noche-me dijó caballerosamente.
-Yo: Cómo ya te he dicho, me lo pensaré, pero grácias por su propuesta-le seguí el rollo.
Gritar es lo que quería, por supuesto queria ir con él! Pero no mi orgullo me superaba.
-Harry: Si no te quieres caer deberás agarrarte a mi...-dijo sentándose en la moto.
-Yo: Con lo que me gusta a mi caerme de las motos, lo fástidias todo-ironizé.
-Harry: Anda ven-me senté detrás suyo.
-Yo: Ya me cojo con algo de aquí eh tranquilo, arranca.
Otra vez mi orgullo, aunque deseaba agarrarme a su torso.
-Harry: Bonito eh?- sonrió.
-Yo: Mucho...pero y la gente?-pregunté mirándo a mi alrededor.
-Harry: Ah si eso...-miró al suelo.
-Yo: Styles, dime que no lo has hecho-.
-Harry: Ehem, un poco?-puso su mano en la nuca, rió y miro al suelo.
-Yo: HARRY EDWARD STYLES COX, DIME QUE NO HAS ENCARGADO ESTO PARA NOSOTROS SOLOS-dije gritándole y dandolé un empujón.
-Harry: ¡Arguh! Tranquilizate que si me matas nadie se enterará.
-Yo: MEJOR ME LO PONES IDIOTA!-ahora le pegué en el brazo.
Mi ataque de bipolaridad, bueno exactamente era enfado por lo feliz que estaba, oa algo asi la verdad, pero joder, es que estaba absolutamente loco.
Y cuando después de la ''velada'' en el London eye me llevara al lago...nuestro lago.
-Yo: No, - me incorporé mirándolo. -Ahora es cuándo me dices que cuándo viste te gusté y más tardé me empezaste a querrer, y claro que no soy cómo los tantos ligues qué has tenido, me equivoco?-dije un poco borde.
-Harry: Ahora es cuándo te digo, que te has sentado encima de una cagada de paloma-dijo intentando no reír.
-Yo: Qué?! -me levanté rápidamente. -Mierda, nunca mejor dicho, qué asco...-protesté, mirando a la roca.
-Harry: Era broma-ahora si que rió.
-Yo: Ves cómo eres idiota?-me volví a sentar
Cuando se declaró... justamente ese día
-Harry: No crees en el amor a primera vista?-.
Dimélo si lo creo, me enamoré de ti a primera vista...-.
-Yo: No es cuestión de creer o no, es poder o no-.mis ojos empezában a querrer llorar.
-Harry: Qué nos lo impide?!-
-Yo: Muchas cosas... es pronto Harry-.
-Harry: Me da igual que sea pronto, yo te quiero..-esta vez no le interrumpí.
-Yo: Lo siento, al igual que todo pasa, todo llega-le dí un beso en la mejilla y me fui
caminando sin rumbo.
O esa misma noche, cuando me metí en su habitación, pensaba que yo era Zayn y se desaohgó diciendome lo que sentía hacia mi, sin saber que Zayn era yo. Más tarde lo supo.
O cuando me dijo lo del miedo al compromiso... Cuando le pedí tiempo...
Como dijo el poco tiempo muchas cosas. Y ahora se exactamente que debo hacer.
Miré el reloj: 17:15 de la tarde, espero llegar, salí corriendo, sin ni siquiera pasar por el hotel a buscar mis maletas, espero llegar a tiempo joder.
Ni un maldito taxi pasaba, universo ponte de mi parte por una vez te lo suplico.
Ni si quiera se por donde se va al aeropuerto! Pregunté a un señor mayor y me indicó, por suerte había venido a Londres en avión y solo sería situarme cosa que hize.
Genial ahora se pone a llover, maldita ciudad.
18:40 sigo corriendo, aún estoy bastante lejos del aeropuerto, mierda que no llego. Oihana Harper corre, ¡corre!. Y llevo el corazón de plastico en mi mano. Apretándolo con fuerza.
18:15 ya veo el aeropuerto! Sin dudarlo esta vez entro corriendo.
NARRA HARRY:
-CHICOS!-grité casi demasiado fuerte, hasta la fan a la cuál estaba firmando un autografo se asustó, no estaba prestando casi nada de atencion a mis fans, solo quería ver aparecer por la puerta a Oihana, solo deseaba eso.Y creo que esta aquí, o las pilas o algo del corazón van mal, o deseo demasiado que aparezca o estoy loco, por que mi corazon, esta encendido. Me giro, esperanzado, porfavor que sea ella solo te pido eso dios.
Al girarme, sonrío de oreja a oreja, noto como si el mundo se parase, Oihana, esta aquí, ¿mojada? ah lluvia, pero a venido.
Sin pensarmelo dos veces salgo corriendo a sus brazos, bastantes paparazzis estan aquí, pero me importa una mierda la verdad, noto la mirada de los chicos clavadas en nosotros, bueno, casi medio aeropuerto. Al llegar de mi carrera momentanea, la cuál se me ha echo demasiado eterna, Oihana da un salto sobre mi, quedando sus piernas enrolladas en mi cintura, si todo de una peli romantica no? Pues esta vez nos lo merecemos, merecemos ser felices, creo que nunca me voy a separar de ella. Simplemente no quiero.
Noto que su corazón va a mil y aparte de mojada esta un tanto sudada, no le doy importancia, aparto un poco mi cara, para mirarla a sus ojos, una parte de ella que me vuelve loc, toda ella me vuelve loco. Mi mirada se desvia a sus labios, una vez hize lo que estoy pensando en hacer y me dijo que la próxima vez me daría una ostia. ¿Pero lo que tenga que ser será no?
Ella se acerca más peligrosamente a mi.
-Yo: No me darás una ostia?-susurro contra sus labios.
-Oihana: Calla y besame Styles-consigue decir, se ve que esta muy cansada.
No lo niego, la beso, noto que más miradas y flashes nos rodean. Pero a la porra. Que sepa el mundo que estoy enamorado de Oihana Harper.
oleeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
ResponderEliminarjajajajajajjajajajajajajajajajajajajajajjajajajajajaja lo del emoticono del principiii jaajaj sii menrecordoo!!!!! ;u;
ffuufu SABIA QUE LA OIHANA ANIRIA A LA GIRA XDDDDD
MOLT CHULES TOTES LES SECCIONS
ets una mica pervert eh Anna ênê..
UOOOO jajajajajajjaajajajajajajajajaj pobre Brad ;u; eso debe doler.... e.e
uooooooooooooooooooooooooooooo
ResponderEliminarincreible!
lo de la oihana i el harry es com un : mamaaa yo tmn quiero esoooo!!
XD
okya, pero es veritat son tannn asdfghjklñ
calla y besame harry styles
sin dudar la besaaaa
es com aaaaaaaaw :3
Que sepa todo el mundo q estoy enamorado (enamorado, harry no es chica, hi ha un fallo anna) de Oihana Harper.
mama.... pero esq ella tmbn tieene, puedooo??
NO!
okok -.-
que sepa todo el mundo q estoy enamorada de: -------
ahà! no o lo dire bichos!
wiwiwiwiwiw jajajaajjjajja eso duele eheemxD
ResponderEliminarjajajaja el emoticonoxDD
Sii l'oihana havia d'anar :3
OIX fallo es vritat XD ara ho arreglo :) jajajajajjajaja
ResponderEliminarseee yo tambien quiero eso.... crec q ala oihana de carne y hueso li encantara aquest capitol :3 jajajajajja aww a mi ma encantat escriurel, y malegro de que us hagi agradat <3<3
owowowowowowowowwowowowowowowowowwowowowowowowowowowowowowowowowwowowowowowowowwowowowowowowowowowowo omg merci anna :'S preciós! oixxxxxxxx mencantaaa :''''| jo vull això al món real!! és com un conte de fades! es supercuki lo de "no me darás una hostia?" aiiiixxxxxxxxxxxxxxx q monoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo : 3
ResponderEliminarenserio mltes mercès x akest capítol :'S ha sigut un bon regal : )
jajajajja AAAAAAAAAAAAWWWWWWWWW xD
ResponderEliminarde reeeeeeees¿xD <3 jo tmbé ho vull:P jajajajjaja m'ha encantat escriurel, simplement es perfectexP
Os estimo<3