¡¡CHICAS!!
LAS MANOS HACIA ARRIBA
LAS MANOS HACIA ABAJO
Y COMO LOS GORILAS
HUÚ HUÚ HUÚ!
TODOS CAMINAMOS
Otra vez...¡PERDÓN! Pero cuando los ratitos que podía escribir no tenía imaginación :C
PERO AQUÍ LO TENÉIS *-* jejeje ¡ESPERO QUE OS GUSTE!
*AVISO* DENTRO DE POCO TENDRÉIS MARATÓN YEEEEEEEEEEEP! AAH Y EN ESTE MARATÓN SABREMOS DE QUIÉN SERÁ EL TEST...TXAN TXAN TXAAAAAAAAAN :)
Y ale, a leeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer! :3
NARRA CAROL:
-Zayn: Te he echado mucho de menos Carol-me abrazó contra su pecho y reí.
-Yo: Han sido unas horas Zayn-dije alzando mi cabeza para mirarle.
-Zayn: ¿Y?-preguntó depositando un beso en mi frente.
-Yo: Nose…cambia de canal-pedí y sin pedirle permiso le arrebaté el mando
de la televisión de mi habitación y puse Pokemón. Me miró divertidamente.
-¿Qué? Me encantan-dije como tal niña pequeña.
-Zayn: Si quieres podemos hablar sobre tus padr…-le interrumpí.
-Yo: No hay nada que hablar-dije seca y removiéndome un poco de su agarre.
-Zayn: Carol, has pasado por mucho y ellos…-dijo con un cierto de rabia en
sus palabras –Desahógate conmigo, sabes que puedes confiar-dijo sinceramente y
sabía que era verdad.
-Yo: Simplemente quiero no hablar de ellos. No sé para qué me tuvieron si
nunca se han preocupado por mí. Y cuando lo hacían parecía una simple carga
para ellos-suspiré.
-Zayn: Solo quieren lo mejor para ti-dijo acariciándome la mejilla.
-Yo: No me vengas con chorradas, si fuera así al menos llamarían después de
cada quimioterapia, o mandarían un mensaje para preguntar cómo estoy, o pasarían
alguna noche conmigo por qué las noches las pasan en casa, el único bonito
detalle que tuvieron conmigo fue pagar a una niñera que me crio como si fuera
su hija y respecto a mis cumpleaños, sí, me regalaban cosas, muchísimas cosas,
pero jugaba sola con ellas, y solo pasaban 5-10 minutos de ese día conmigo por
qué luego se iban a trabajar, y respecto a las vacaciones. Sí teníamos pero se
pasaban el día enganchados a su teléfono o al portátil, otra vez sola ¿te sigo
contando?-ironicé, no quería llorar más solo tenía rabia mucha rabia.
-Zayn: Lo siento Carolina-se limitó a decir y me escondí en su pecho.
Al rato, me trajeron la cena, tenía bastante hambre y el ánimo ya no estaba
tan tenso en la habitación del hospital.
-Carol: Eres tonto-dije riendo –Es absurdo que pagues la pésima comida de
este hospital, por el simple hecho de ‘’Si tu comes esa cosa yo también’’-dije
y seguidamente bebí agua.
-Zayn: Es lo mínimo que puedo hacer-se encogió los hombros –Además
tampocooo-dijo rodando los ojos –Es tan asquerosa-sonrió pero al ver el puré de
verduras hizo una mueca de asco yo reí.
-Carol: Has hecho lo máximo por mí Zayn-dije mirándolo con dulzura y el me
miró de la misma forma.
-Zayn: Sabes, llevo tiempo pensando, en que bueno, tu tienes 18 años, eres
mayor de edad, y este año en septiembre empezarás la universidad-asentí con la
cabeza un poco confusa. –Y pues..-dijo nervioso –He estado mirando casas-lo
paré al decir eso.
-Carol: ¿Q-qué has hecho qué?-dije apenas sin voz.
-Zayn: Casa…tu y yo…vivir juntos…-dijo dejándolo en el aire.-Ya he
escogido-dijo orgulloso y me enseñó una fotografía de la que sería nuestra
casa. De Zayn y yo, solos.
-Carol: Por santa lupita…-abrí los ojos de par en par.
-Zayn: Mola eh-dijo sonriéndome.
-Carol: ¿Qué si mola? ¡¿Qué si mola?!-dije alzando mi tono de
voz-¡Corcholis! ¡Ya no es la casa en sí! ¡Qué viviremos juntos!-dije
tremendamente feliz y el solo sonrió mientras me abrazaba.
NARRA SÍLVIA:
-Yo: ¿Me ves cara de estar bromeando? -le dije a Brad mientras me
apartaba de él.
-Brad: ¡Oh vamos! ¡Eres una tacaña!-bufo
mientras se acercaba de mi de nuevo.
-Yo: ¡Son MIS palomitas!-respondi obvia.
-Brad: Pero... solo unas cuantas-suplicó.
-Yo: Ya te he dicho: ¿Quieres palomitas?
Antes, y me has respondido: No, no me apetece pescado para cenar-al decir eso nos
pusimos a reír los dos.
-Brad: Nota mental para Silvia: No
preguntar preguntas a los hombres mientras juegan al fifa.-dijo mientras tenía
la mano sobre mi cabeza.
-Yo: Hombres...-murmuré para mí misma.
-Brad: Chimpances...-dijo refiríendose a
las mujeres.
-Yo: ¿Qué has dicho?-dije mientras
depositaba el bol de las palomitas a la mesa más cercana.
Me miró y sonrió maléficamente.
-Brad:
CHIM-PAN-CES-repitió vocalizando lentamente. Al ver mi cara empezó a moverse
para detrás, pero estaba acorralado.
-Yo: Morirás entre
terribles sufrimientos-dije recordando una serie de España.
-Brad: ¿A si?-se
acercó a mí.
-Yo: Eh sí-dije
intentando parecer seria.
-Brad: ¿Seguro
seguro?-dijo más cerca de mí.
-Yo: Eh…regla
número…número…¡Y YO QUE SE EL NÚMERO! No te pongas tan cerca de mí-bufé-¿Quieres?-lo
empujé para que se apartara de mí.
-Brad: Ohh dios mío,
he conseguido poner nerviosa a Sílvia Dunbar, me merezco algún premio-dijo todo
orgulloso y se levantó.
-Yo: No me gusta
que la gente esté cerca de mí-respondí natural.
-Brad: A ti-dijo
señalándome mientras estaba delante de mí de pie-Lo que no te gusta es que esté
tan cerca de ti o…te recuerdo ¿Qué pasó hace 4 días?-sonrió divertidamente.
-Yo: No utilices
tus jueguecitos Brad-me levanté y me fui a la habitación.
-Brad: No entiendo por
qué no podemos estar juntos-gritó con un poco de enfadado.
Y cerré mi puerta
de la habitación de un portazo.
NARRA ANNA:
Abrí los ojos y me
encontré a Niall observándome.
-Yo: ¡AH! –grité y
me incorporé. –No me des esos sustos-reí. Y colocó su vista por debajo de mi
cabeza, agaché esta y vi que estaba desnuda. –¡Nialler!-me quejé y me cubrí con
la sábana.
-Niall: Eres
preciosa-depositó un dulce beso en mis labios.
-Yo: -sonreí-
Buenos días-.
-Niall: Buenos
días, ahora vuelvo princesa-dijo y se levantó, inovuntariamente me mordí el
labio inferior al observar que estaba solo con unos boxers negros. Se giró y
vió mi cara rió y me guiñó un ojo mientras salía de la habitación.
Me tumbé nuevamente
y suspiré tranquilizadoramente. Por fin estábamos tranquilos, los chicos aquí,
Carolina estaba curada…
Alguien picó y oí
su voz.
-Niall: Servicio de
habitaciones-dijo mientras entraba con una bandeja llena de comida y una rosa
en su boca.
-Yo: Oww Niall
gracias-dije mientras dejaba la pequeña mesa encima de la cama, me incorporé
nuevamente y él se sentó delante de mí cruzando sus piernas, teníamos la mesa
por en medio de nosotros.-¡Fresas con nata!-exclamé, me encantaban-¿Qué
celebramos?-sonreí mirándolo.
-Niall: Qué tengo a
la mejor novia de la historia-dijo felizmente.
-Yo: Tú sí que eres
el mejor novio-sonreí embobada mirándolo.
Y sonrió también.
El desayuno
transcurrió entre risas, mientras comíamos, obviamente Niall comió mucho más
que yo, pero no me importaba en absoluto. Dejamos las fresas con nata para el
final, eché un poco de nata encima de las fresas y cogí una con bastante nata.
-Yo: Te daré de
comer-dije riendo y le acerqué la fresa.
Y sonrió también.
El desayuno
transcurrió entre risas, mientras comíamos, obviamente Niall comió mucho más
que yo, pero no me importaba en absoluto. Dejamos las fresas con nata para el
final, eché un poco de nata encima de las fresas y cogí una con bastante nata.
-Yo: Te daré de
comer-dije riendo y le acerqué la fresa.
Abrió la boca, me
parecía tremendamente adorable.
En un movimiento
apunto de comerse la fresa, la quité y se la restregué por la nariz.
Reí al ver cómo me
miraba incrédulo y rápidamente cogió el plato con las fresas. Apartó la mesa y
se acercó a mí.
-Niall: Oh Anna, Anna
Anna…-dijo negando con la cabeza mientras se acercaba a mí.
-Yo: ¿Qué
pasa?-sonreí con un poco de nerviosismo.
-Niall: ¡Con la
comida no se juega!-me reprochó él y me estampo nata por toda la cara con ayuda
de las fresas.
-Yo: ¡Oh vamos si
estás adorable, mira aún tienes la nata!-le señalé mientras me reía.
-Niall: ¡Tú tienes
más!-se burló él y empezó a hacerme cosquillas.
No podía más, moriría
de la risa.
-Yo: Me rindo, no
jugaré más con la comida-aunque él también lo había hecho, eso es injusto.
-Niall: Así me
gusta-dicho esto se tumbó en mi lado mientras yo con la servilleta quería
quitarme la nata. -¡NOO!-chilló él arrebatándome la servilleta. –Prefiero quitarte
la nata yo-dijo sonriendo adorablemente pero con un toque de pervertimiento.
Besé su nariz
dulcemente y me pasé la lengua por mis labios.
Al final me quitó
la nata dándome besos.
-Niall: Mañana hay
insti-se quejó mientras estaba abrazada a él.
-Yo: Ya-suspiré, ya
no faltaba tanto para acabar el instituto y graduarnos.
-Niall:
Princesa-dijo y alcé la mirada para toparme con sus ojos azules-¿Querás ir al
baile conmigo?-dijo sonriendo.
-Yo: ¿Con quién voy
a ir si no?-reí y lo besé.
NARRA OIHANA:
-HAROLD VÍSTETE
AHORA MISMO-regañé a mi novio mientras me perseguía por la habitación.
-Harry: ¡No!-contestó
mientras seguía siguiéndome.
-Yo: ¿Tú no
entiendes que no es normal ir en pelota picada?-suspiré mientras me tapaba los
ojos.
-Harry: ¿Tú no
entiendes que no es normal, tener vergüenza aún?-rio mientras me abrazaba y lo
aparté rápidamente.
-Yo: ¡PERO NO ME
ABRAZES ESTANDO DESNUDO POR EL AMOR DE DIOS!-grité y salí corriendo.
Oí cómo se reía. Y me
encerré en el armario, ya que no podía ir en el baño por qué él estaba por la
zona dónde se encontraba el baño.
-Harry:
Oihana-golpeó la puerta del armario.
-Yo: ¿Qué?-pregunté
mientras me escondía tapándome con las chaquetas.
-Harry: Sal-pidió,
sabía que ahora mismo estaba haciendo pucheros.
-Yo: Nop-respondí
riendo.
-Harry: Ya me he
vestido.
-Yo: En 10
segundos?-pregunté ironizando.
-Harry: Bueno…va
que me visto-oí cómo se alejaba pero se volvía a acercar.-Necesito ropa-dijo
obvio. Mierda.
-Yo: Err…-dije
intentando pensar algo-Busca la de ayer-dije recordando cómo nos habíamos
quitado la ropa mutuamente, sonreí.
-Harry: No tengo ni
idea de dónde me la tiraste, así que abre-dijo intentando abrir. Jope, maldito
armario, que pequeño es.
-Yo: Pónte los
calzoncillos –pedí.-Están debajo de la cama.
Le oí alejarse otra
vez y vino.
-Harry: Ya está-dijo
y abrió la puerta. No me había mentido.
-Yo: Bien-dije
satisfecha y salí del armario. -Pero no te
enfades-reí y lo abracé, me correspondió al abrazo.
NARRA CAROL:
Pasaron rápidamente
los 4 días. Les había comentado a mis padres lo de ir a vivir con Zayn. No se
opusieron, por qué si lo hacían, sabían que acabaría ‘’ganando’’ yo. Ellos
nunca estaban en casa, y sabían que Zayn me cuidaría muy bien, además, por las
pocas veces que se ven, se caen bien mutuamente, a pesar de que Zayn no le
agrada mucho que no estén tanto por mí cómo a mí me gustaría que lo estarán. Esta
tarde los chicos tenían ensayo, así que decidimos que Alex Oihana y Anna, vinieran
a mi nueva casa, y pasar una tarde de chicas.
-Zayn: Adiós
preciosa-me besó cortadamente los labios –Hasta luego, no cotilleéis mucho-rio.
-Yo: ¡Oye! –protesté
riendo.
-Zayn: Es
broma-sonrió –Pasateló muy bien-dijo.
-Yo: ¡Lo haré!-dije
mientras se alejaba, antes de irse se giró y me sonrió, le devolví la sonrisa.
Entré en casa y me
senté en el sofá, a esperar a que llegaran las chicas.
Llamaron al timbre
y al abrir la puerta inmediatamente Anna se tiró encima de mí.
-Anna: ¡¡PERO TU
HAS VISTO ESTA MANSIÓN!!-dijo gritando y entrando -¡Pensaba que era yo que sé,
si una casa, pero una casita no sé!-dijo mirando a su alrededor –¡CÓMO MOLA!-dio
palmadas y sonrió.
Alex y Oihana
empezaron a reírse y yo me uní a ellas.
-Alex: Hola
Carolina-me saludó y entró.
-Oihana: ¿Qué tal
estás?-también entró.
-Yo: Hola chicaas,
bien-respondí y cerré la puerta.
-Anna: Hemos traído
munición-dijo mientras alzaba bolsas de plástico con comida.-La he tenido que
esconder de Nialler, y creedme, no ha sido fácil-bufó. –El tio, aparte de ser
buen ‘’cazador’’ tiene buen olfato-reímos.
-Alex: Bien, ¿alguien
tiene que contar algo?-dijo sentándose en un puf del salón.
NARRA LOUIS:
-Yo: Sería mejor
que les contáramos algo, no he parado de darle vueltas al tema-dije muy bajito
para que solo me escuchara Liam. Suspiré.
-Liam: Pero solo
los preocuparemos-dijo hablando en el mismo tono-Haver, de Carolina no puede
ser, por qué no tiene sentido, ha estado en el hospital.
-Yo: Pero…yo que
sé, alguna de ellas pueden haver ido, llevar el test, y tirar la caja aquí, sé
que es rebuscado, pero no podemos descartarla tan fácilmente.-dije mientras
jugaba con mis dedos.
-Niall: De qué
habláis?-preguntó Niall a nuestras espaldas hablando bajito.
-Liam: ¡MALDITO
IRLANDÉS!-dijo con una mano sobre el pecho-Qué susto-bufó.
-Niall: -rio- ¿Qué
pasa?-preguntó.
-Yo: Nada, nada
cosas de mayores-dije apartándolo para que volviera con los chicos, ya que
estábamos ensayando.
-Niall: Harry es el
más pequeño-dijo alzando una ceja-Y aparte, ¡no somos pequeños!-protestó.
-Liam: Ñee
ñee-musitó y lo empujó también.
Niall bufó y se fue
junto a Zayn.
-Yo: Por
poco-suspiré.
-Liam: Si…-.
-Yo: No sé, quizás
los preocupemos, pero… necesitamos ayuda para saber de quién és-dije.
-Liam: Tienes
razón-asintió con la cabeza y los dos miramos a nuestros tres restantes amigos.
Harry, Niall y Zayn, junto a mí. ¿Quién será el nuevo papá?
NARRA SÍLVIA:
Me aproximé a Brad,
que estaba cocinando. Estos días apenas habíamos hablado. Estaba llorando, y no
sabía muy bien por qué.
-Yo: Brad-dije casi
con un hilo de voz y se giró. Al verme llorando apagó el fuego y me miró. –Me…¿me
puedes abrazar?-pedí extendiendo mis brazos y me abrazó rápidamente –Lo siento…no
sé qué me pasa-suspiré y sorbí por la nariz. –No me quiero pelear
contigo-confesé –Pero…no lo puedo evitar, es mi humor y cuando exploto lo pago
con las personas de mi alrededor-.
-Brad:
Tranquila-susurró mientras acariciaba mi espalda.
-Yo: Lo del otro
día…-empezé a hablar.
-Brad: En parte fue
mi culpa-dijo.
-Yo: No…te besé
yo-dije débilmente.
-Brad: Si quieres…no
lo repetiremos.
-Yo: Pero…-me
interrumpió.
-Brad: Entiendo que
no quieras nada conmigo-dijo con voz triste.
-Yo: Quiero
repetirlo-dije y me aparté de su abrazo.
Me miró incrédulo.
*****************************************************************************
UNICORNIAS! Comentar PORFAVOR QUIERO VUESTRA
OPINIOOOOOOOON :)
Pdta: I love all! <3
UNICORNIAS! Comentar PORFAVOR QUIERO VUESTRA
OPINIOOOOOOOON :)
Pdta: I love all! <3
OH MY GOD!
ResponderEliminarI DIE!
YUJUUUUU!!!! ME VEIA VENIR LO DEL ZAYN, ESQ TENINT EN COMPTE COM SON ELS PARES DE LA CAROL!!
amazayn!!!!
de debó em veus a mi happy, saltant per la habitació.
i el meu pare entra: no habies destudiar? i yo: ehh sisi ! corrent a minimitzar el blog i fer veure q estudio!
sen va
a saltar otra vez!!!
q b! dema tornes a penjar! weeee!!
p.d.: Quiero saber algo de la caja! XD
enserio sino MUERES okii doki^^ (donal assasin!)
molt maco wapissima!
<3 thank you? XD<3 merciiiiiiiiiiiiiiiiii esq el zayn es nemkwfwk *-* :3
ResponderEliminarsssiiiiii
ResponderEliminares amazayn!!!
xD
ruuummm jajaja lo del "chiste" de adalt... jajaj crec que he fet la cara de la persona normal jajajajaj (o pitjor.. e.e)
ResponderEliminarMALDITO IRLANDESSSSSS XDXDXDXDXD lolol
ouu quins moments mes romantics *ploro d'emocio * ;n;
Jajajajajaja :P pobre nialler! D: xD es molt kuki ¬¬ jaja lerololelola! Seeep romantico modo ON:') espero que t'hagi agradaat! Merci per comentar! T'estimo ^^
ResponderEliminarcom que esperes que m'hagi agradat??
EliminarME CHIFLA EL ROMANTICISMO TTUTT es la meva debilitat hkjjhk
<3<3<3<3
Pues, encara hi haurá més jajaj ^^ (sobretot del brad y la silvia *-*) :)) GUAY!
EliminarGuuuuuuuuuuau! Anna amb cada capítol et superes!! Sttaaaaaaaaaaa suupppper guayy!!! Em deixes bocabadada amb cada epiiisooodii i pensannt k pasaraa?? k pasara?? :p Buueno seguiiix així WAPPIIISIIMMA :3 , noo deiiixiis d'escriuure maiiii!! ;) :D
ResponderEliminar:D *ANNA LA SUPER ESCRIPTORA DEL MOMENT* jajaj okno:C :P
ResponderEliminar¡¡AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA M'has alegrat amb el teu comentari!! :) enserioo gracies per comentar i opinar ^-^ M'alegra saber que us agrada!! <3 I de moment no ho deixaré! :) T'estimoo!! I espero que comentis mes sobint!:**
Holss noies! No pensava comentar avui des del mobil, pro wenuu ; D
ResponderEliminarSense paraules! Chaci piruli!! Jo he posat la cara de Directioner xD Tots megasupercukiss!! El detall del Zayn mlt maco, i casi m'he desfet quan he llegit q el Niall diu: dee que hablais? baixet..... : 3 En aquest capitol la escena Harry-Oihana ha sigut més aviat humor; un bon toc ; )
A la espera del següebt capitol i de la maratón, que jo tmb vull saber sobre el test Ö xP : 3
Xaoo xaiito vecinitoo! Mch kisses! HNLZL <3
Ps. El oki doki es MIOOOO!!! (xDxD)
Jajajajaj :) seep humor ^-^ jajaja yo també vaig posar la cara de la directioner:33 es tanfwnejkfnwieo jajajaj t'has desfet? M'alegro! XD :P próximament, nous capítuls (sembla un anunci XDD)
ResponderEliminar