miércoles, 7 de agosto de 2013

9. Una enfermedad, una roptura y una sorpresa.

NARRA ANNA:

Ayer por la noche, me quedé completamente dormida, ya que no recuerdo acabar de ver la película. Me levantado del sofá donde Niall aún duerme. Los chicos aún no se han despertado por lo que parece, así que fuí a desayunar. Al entrar en la cocina me encuentré a Harry desayunando. 

-Yo: Buenos días-.

-Harry: Lo serán para tí, Zayn no ha parado de roncar en toda la noche...-dijo esto frotándose el ojo izquierdo-.

-Yo: Si te sirve de consuelo, Niall ronca también-. Dije riendo.

-Harry: Bah, esa no es ninguna novedad-. Dijo esto provocando la risa de los dos.

Poco a poco se fueron levantando todos, todos iban medio dormidos. 

Nos vestimos y fuimos hacia el instituto. Las classes de hoy eran bastante aburridas, y hoy si que teníamos bastantes deberes. 

Al llegar a casa, me encontré a Joel y a Vero, subí a mi habitación y sobre las 8 conseguí acabar todos los deberes, como me aburría (que raro...) me pusé a escuchar música y a leer, sonó mi móvil y era de Niall.

De: Niall Para: Anna.
Heey, vienes a nuestra casa y me ayudas con los deberes de sociales? ;)

Sonreí y le contesté esto:

De: Anna Para: Niall.
Y que pasa con los demás? Nadie te quiere ayudar? :/ :P

Al cabo de dos minutos me contestó:

De: Niall Para: Anna.
Aquí nadie se puede inventar una escusa para ver a la persona que quiere o que? :(

Volví a sonreír, este chico me volvía loca:

De: Anna. Para: Niall.
Anda llamame, dramático. :3

Entonces recibí una llamada suya y hablamos.

*Conversación telefónica*

-Niall: Tenemos que hablar Anna-. Dijo en tono bastante serio.
-Anna: Que pasa?-pregunté curiosa.
-Niall: Verás...-.
-Anna: Dime-.

*********************************************************************************************************
NARRA CAROLINA:

Y una mierda! No me da la gana. -dije esto cerrando  la puerta de mi habitación.

-Pero cariño! Es por tu bien así estarás mejor...-dijo mi madre.

-Miley, dejalo, es normal, ya lo hablaremos con más calma-.

-De acuerdo, pero solo faltan 3 semanas...-.

-Ya verás como reaccionará-.

Son injustos, mis padres, los médicos, todo el mundo es injusto! Se supone que con la operación del año pasado ya estava solucionado todo... -empezé a llorar desconsoladamente-. No es justo, es injusto! tremendamente injusto! Salí de mi habitación, y fuí a la calle, aún con lágrimas en los ojos.

************************************************************************************************************
Mientras tanto en un restaurante...

NARRA ZAYN:

-Te he dicho que estás preciosa Perrie?-. Le dije a mi novia sonriendole.

-Zayn te he de decir algo-. Dijo esta creando tensión en el ambiente.

-Cla-claro dime-.

-Te he....-.

-Me has que?-.

-Te he puesto los cuernos-. Dijo andandose sin rodeos.

-QUÉ!? PORQUÉ?-. Dije chillando.

-Lo-lo-lo siento...-. Dijo casi llorando.

-QUÉ LO SIENTES?, eso no se siente! simplemente lo has hecho!-.

-No era mi intención...-.

-Pues te has lucido! Vete con quien sea con el que me has engañado, hemos terminado-. dije esto saliendo de aquel restaurante-.

-Zayn espera!...-.

Pero que cojones le ha picado a esta? Ponerme los cuernos a mi! a Zayn Malik! Soy completamente idiota...

Seguidamente me dirigí al parque y empezé a llorar.

************************************************************************************************************
NARRA ANNA:

*Conversación telefónica*

-Niall: Tenemos que hablar Anna-. Dijo en tono bastante serio.

-Anna: Que pasa?-pregunté curiosa.

-Niall: Verás...-.

-Anna: Dime-.

-Niall: HARRY SE A COMIDO MI HAMBURGESA!-Dijo llorando. -Y ahora qué hago con mi vida eh? DIME, que hago con mi vida!?-.

-Anna: ...-.

-Niall: Hola?-.

-Anna: PERO TU SABES EL SUSTO QUE ME HAS DADO?-.

-Niall: Lo siento pero es que no se que hacer con él! veeeen porfavor...-.

-Anna: Dios...espera llamaré a mis padres haver si me puedo pasar por vuestra casa-.

-Niall: Graciaas!-.

-Anna: Mira que eres...-colgué-.

*Fin de la conversación telefónica*

Ir hasta allí por una estúpida hamburgesa, dios mio, la estúpidez humana... Llamé a mis padres y me dejarón ir.

Cogí el metro y me dirigí a la casa de estos.

************************************************************************************************************

NARRA NIALL: 

Guardé el telefóno.

-Harry: A colado?-.

-Yo: Si, dentro de poco vendrá asi que iros-. Abrazé a  Harry y a los demás, menos Zayn que havia quedado con su novia Perrie.

-Liam: Suerte pequeño duende!

-Louis: De postres comer zanahorias!

-Yo: Tu y las zanahorias...-. Dije riendo-.

-Harry: Bueno, nos vamos, adiósss-.

-Yo: Adioos!-.

Está todo preparado, Anna no tiene ni idea...-pensé sonriendo como un tonto.

************************************************************************************************************
NARRA CAROLINA:
Caminé por las ciudades de Londres, ya casí era de noche, pero en ese momento era lo último que me importava, fuí a un banco del parque, el cuál de pequeña siempre se sentaban mis padres mientras yo jugaba.

Entonces reconocí a un chico, que este estava llorando.

-Hey! Estas bien?-pregunté preocupada.

-No...Carolina? Que haces aquí? Y que te pasa?-preguntó Zayn.

-Yo: Una larga historia...y a ti?-.

-Zayn: Mas de lo mismo-. suspiró.

-Yo: Verás me he enterado de una cosa muy mala...muy mala para mi...-.

-Zayn: Algun familiar?-.

-Yo: No... bueno dime que te pasa y yo te lo cuento-.

-Zayn: Mi...mi novia, me a dejado...bueno, tecnicamente la he dejado yo, pero...porque...porque ella me a puesto los cuernos y....-.

-Yo: Joder...lo siento-.

-Zayn: Tranquila...-.

-Yo: Anda ven aquí-. Abracé a mi amigo.

-Zayn: Gracias...y a ti? que te pasa?-.

-Yo: Buf...

************************************************************************************************************
NARRA ANNA:

A los 20 minutos llegué a la casa. Desde fuera parecía no haver nadie dentro, pero igualmente llamé al timbre. Y Niall me abrió.

-Niall: Holaa porfín llegas...-. dijo dandome un beso en la mejilla.

-Yo: Desde luego no hay nadie como vosotros...-. Entré por la puerta y fuí hasta el salón. -Haber donde está Ha...

-Niall: Sorpresa!-Dijo todo contento. 

La poco luz que había, era a causa de las velas, mientras la mesa estava con algunos pétalos bien colocados de rosas y una cena preparada. Todo era perfecto, igual que él.

-Yo: Puedes ser más perfecto?-pregunté divertida.

-Niall: Te mereces esto y más...-.

************************************************************************************************************
NARRA CAROLINA:

-Zayn: Mi...mi novia, me a dejado...bueno, tecnicamente la he dejado yo, pero...porque...porque ella me a puesto los cuernos y....-.

-Yo: Joder...lo siento-.

-Zayn: Tranquila...-.

-Yo: Anda ven aquí-. Abracé a mi amigo.

-Zayn: Gracias...y a ti? que te pasa?-.

-Yo: Buf...

-Zayn: Se que no nos conocemos mucho, pero puedes confiar en mí-.

-Yo: Lo sé pero es duro...-.

-Zayn: Estoy aquí contigo...-.

-Yo: T-t-t-t-t....-.

-Zayn: t?-.

-Yo: Tengo cáncer. 

************************************************************************************************************















1 comentario:

  1. Uff.... aquesta vegada una mica enrebessat eh? Mola! No sabia que sabessis escriure tan bé ; ) He entrat per mirar, però no esperava trobar cap capítol nou. La cosa és que m'he endut una sorpresa al veure-ho. No he dubtat i me l'he llegit de seguida ; )
    Pobra Carol........ Però me sembla que ja sé per on va la història...
    ; )
    Bno, espero que escriguis el següen aviat!!!
    Your TaTa fan #1 ODMD i Niallll!!!! WoWoW (que malament que estic...)

    ResponderEliminar